Doet u mij maar geen hond

Ik sta te wachten voor de show. Er is al veel publiek. En een hond. Zo’n klein wit beest. Hij ruikt nerveus aan een paaltje. En aan een ander paaltje een paar decimeter verder. Hij keert terug naar het eerste paaltje en piest er trillend tegenaan. Hij snuffelt aan het tweede paaltje. En aan het inmiddels natte eerste paaltje. Waarna hij eraan likt.