Achter de tralies

Nog even en ik trek de wijde wereld in.

CreJa

Uit mijn koffiekopje eet ik pinda’s. In de kledingkast ligt een banaan. Ik heb pijn onder mijn rechter ribben. De gordijnen zijn even bruin als het hoofdkussen. Mijn kamerdeur kan niet op slot. Mijn haar krult in Brugge harder dan thuis. Het gaat me goed.

Geluk

Ik heb geluk. Ik slaap op een eenpersoonskamer deze vijf dagen. Een kamer met smeedijzeren hek voor openslaande deuren. Een kamer met eigen wasbak. En met toilet om de hoek. Waar ik  ’s nachts rustig in mijn blootje naartoe kan. Zolang ik mijn oren open houd.

Fritzl

In het Fritzlhuisje slapen we niet in de kelder maar op de zolder. Of in een bedstee van zo’n 1,75m lengte met gordijntjes ervoor. Onderaan de trap en in de keuken. We zijn dit keer met vier begeleiders. Op het menu staan vijf dagen hard werk, geen privacy, maar wel veel creativiteit, uitdaging en voldoening.

Ik zet mijn verstand op nul, drink nog een kopje van de allerlekkerste espresso van het land, en maak me klaar om in de auto te stappen en naar Brugge te rijden voor een uitgebreide CreJa-stage.

Zeevrouw

Ik hou van de zee. Al zie ik haar bijna nooit. Ik ben niet van de lange, koude strandwandelingen met harde wind over de overbekende strook zand. Of van het zomerse braden in de zon. Van zwemmen krijg ik oorontsteking. Toch denk ik vaak aan de zee. Ik ben blij dat ze dichtbij is. En zie haar opduiken in mijn teksten. Is liefde op afstand per sé minder waard?

Het orgasme van de vrouw

De pubers zijn op dreef. Twaalf jongens. Ze praten over de verschillen tussen porno en het echte leven. Als we het over de geluiden van porno-actrices hebben zeggen ze dat die actrices hun orgasmes faken. Ik vraag of dat in het echte leven ook gebeurt. Ze denken van wel. En dat de vrouw een orgasme faket omdat ze geen zin meer heeft. Omdat ze wil dat de man snel klaarkomt en de vrijpartij is afgelopen. Ik ben benieuwd of ze dat oké vinden. “Nee,” zeggen ze. “Het is beter van niet.” Ik vraag wat er dan wel fijn zou zijn. “Dat de vrouw niets zegt en je gewoon door kunt gaan.” De hele groep lacht hysterisch.

Dreiging

De wolken zijn zwart. De bomen paars. Ik hoor geen vogels. Wel zware machines. De grond trilt. In mijn hoofd een hoge piep. Mijn ogen branden. Mijn schorre keel prikt. Ik trek mijn poncho aan en kruip onder de dekens.