Vaarwel

Zijn sokken mogen niet in de schoenen, maar moeten op de sloffen. De rechter kastdeur moet op de knip. Het gehoorapparaat moet met de juiste doekjes gereinigd worden. De Zolpidem wordt geslikt. Met veel moeite kiest hij een goede slaaphouding. Hij geeft me een hand. We zeggen welterusten.

De nachtzuster kijkt om de zoveel tijd bij hem binnen. Een keer is hij wakker en zwaait naar haar. Daarna slaapt hij in om niet meer wakker te worden.

Sauna

Een man rauscht door het zwembad. Een man met een anker op zijn onderarm schuift mijn handdoek opzij en hangt over me heen om de zandloper om te draaien. Hij heeft peervormige borstjes. Behaard. Hij zweet nog niet.

Een man rauscht door het zwembad. Hij hijst zich half over een muurtje heen en laat zich wat dobberen op het water. Onder water zie ik zijn piemel mee dobberen. De man slaat een paar keer met zijn platte handen op het water. En gaat in het bubbelbad hangen.

Een vrouw leest een boek.

Kijken

Naar de wereld. Op veilige afstand.

Nee dank u

Ik wil liever geen knuffel. Dus loop ik tussen 8u en 18u een blokje om.

Communicatie

Ik ben ziek. Lig te woelen in bed. Ik moet een brief naar de notaris brengen. Tegen het eind van de middag hijs ik me in makkelijk zittende trainingskleding. Ik rij naar het dorp.

De notaris bekijkt me van boven naar onder. En weer terug. Hij zegt: “U bent gaan sporten?” Ik zeg: “Ja.”

Smakelijk

Ik zit op mijn bed, lees een boek en eet een slaatje. Een vlieg komt langsgevlogen. En nog eens. En nog eens. Ik pak mijn tennisracketvormige elektrische vliegendoder. De vlieg zit op een balk buiten mijn bereik. Ik wapper wat met de vliegendoder. De vlieg kruipt rond op de balk. Ik schuif over mijn bed richting vlieg. De vlieg vliegt. Ik druk de elektrocuteerknop van de vliegendoder in en maai lukraak in het rond. De vlieg is weg.

Ik keer terug naar mijn boek en slaatje. In het slaatje ligt de vlieg. Dood. Ik eet, om de vlieg heen, het slaatje op.

Roze

Wij aten vaak Saroma pudding. Poeder uit een pakje dat met melk opgeklopt werd en moest stijven in de koelkast. Als het feest was kregen we er Klopklop bij. Instant slagroom. Later veranderde Klopklop in Slagslag, maar bleef hetzelfde smaken.

Drie smaken Saroma waren op onze tafel toegestaan: vanille, banaan en karamel. Wij wilden graag framboos en aardbei. Dat mocht niet. Die smaken kwamen namelijk in de kleuren roze en roze. En dat vond hij onderjurkenkleuren. Onderjurkenkleuren waren fout. Dus bleven we vanille, banaan en karamel eten.

Een oude vriend kwam het erf oprijden. Met in zijn auto een zitbadje. Een knalroze zitbadje. De vriend zat in geldnood. En wilde het zitbadje verkopen als waterbak voor de paarden. Het badje werd gekocht. En verbleekte al snel naar een perfecte onderjurkenkleur.

Foto: Museum Rotterdam

 

Verslaving

Elke dag kijk ik een Scandinavische crimi. Meestal blijft het niet bij een enkele aflevering. Ik sluit me af van de wereld. Zit in mijn bed. Laptop op een plankje op mijn schoot. Luik dicht. De Scandinaviërs tonen niet teveel bloed. Houden niet van langdurige achtervolgingen. En zijn al zeker niet tranentrekkerig. Ik hou van de menselijkheid en de sfeer van de series.

Ik maak me zorgen. Binnen niet al te lange tijd zijn de series op. Dan heb ik ze allemaal gezien. Is het op. Ik besluit vandaag The Wire weer op te pikken. Ergens in seizoen twee ben ik afgehaakt. De Soprano’s liggen ook nog te wachten. En The Fall komt morgen binnen.

Ik voel de onrust voor mijn voordeur staan.

Buitenleven

Koud

Tussen mij en de wereld
Zit een wal van glas
Bijna hoor ik de echo
Van hoe het vroeger was

Tussen mij en het leven
Waait een koude wind
De hand die ik uitsteek is
Die van een eenzaam kind

Tussen mij en mijn moeder
Is het akelig stil
Terwijl ik echt niets liever
Dan haar stem horen wil

Vriendin

“Kom maar bij mij slapen,” zegt mijn vriendin. “Dan kun je even bijkomen.” Ze neemt me mee naar een rommelmarkt. Ze neemt me mee op vintage jacht. We koken samen. Ze neemt me mee op café. Ze dekt haar bed met schoon beddengoed. En sluit een lamp aan zodat ik kan lezen. Zelf slaapt ze ergens anders. Maar ze maakt nog wel even een pot goede-nachtrust-thee voordat ze vertrekt.

In de knel

In het pashokje van de vintage winkel. Mijn vriendin past in het pashokje naast me. Ik heb al een paar jurken geprobeerd. En dus ook al een paar keer mijn eigen jurk aan en uit gedaan. Het aan en uittrekken is een heel gedoe met een lange rits op de rug en een striklint in de taille. Ik heb geen zin meer. Het blauwe mod-jurkje dat ik aan heb moet zo snel mogelijk uit. Dan kan ik mijn jurk weer aan, afrekenen en wegwezen.

Ik trek de rits aan de zijkant open en trek de jurk over mijn hoofd. Denk ik. Want ik heb de knopen aan de voorkant niet los gemaakt. Ik zit vast met mijn armen boven mijn hoofd en de jurk half uit. De mouwen knellen mijn bovenarmen af en ik krijg geen beweging meer in de jurk. Ik ben te trots om mijn vriendin te roepen. Met heel veel moeite peuter ik – bovenlangs – de nodige knopen los en wrik me uit de jurk. Tijdens het afrekenen maak ik een praatje met de aardige verkoopster.

Buitenleven

Tegen de muur op

In de grote schuur zit een ekster. Hij vindt het daar fijn. Omdat daar kattenvoer staat. Een hele bak vol. En dat eet hij graag. Hij vindt het wat minder fijn dat wij binnen komen. En tegen hem schreeuwen dat hij op moet hoepelen. De deuren van schuur staan open. De ekster vliegt tegen het dak. En tegen een dakraam. In een laatste ontsnappingspoging vliegt hij als een kamikazepiloot recht tegen de zijmuur van de schuur.

Pas als wij hem al lang en breed vergeten zijn druipt hij af naar buiten. Door de openstaande deuren.

Tegen de muren oplopen

Vreemd toilet

Ik zoek met mijn hand over de tegelwand naar een lichtknop. Bijna geef ik het op. Is het een toilet zonder licht. Dan vind ik de donkerbruine knop. Haast onzichtbaar op de even donkerbruine tegels. Op zo’n 50 cm hoogte.

Ik zoek toiletpapier. Rechts van me hangt een toiletrolhouder. Een kastachtig, typisch openbaar-toilet-model. De houder is leeg. Links van me hangt een identieke toiletrolhouder. Met toiletpapier.

Zo komt alles toch nog goed.

Blaren zitten

“Voor een keertje,” dacht ik. En ik at fruit. Blauwe bessen bij de sla en nutroast. En nog drie wilde perziken. En een paar aardbeien. Ik wilde mijn bloedsuiker niet meten, maar deed het toch. Boven de gevarengrens. 10,4 mmol/l. Ik surfte wat op internet. Trok het boetekleed aan. En ging een rondje rennen. Waarvoor ik beloond werd met een waarde van 8,2 mmol/l.

Lippenzalf

Voor het slapen smeer ik mijn lippen in met calendulazalf. Uit een bruin potje. Er staan twee bruine potjes op mijn bedrand. Voor de zekerheid controleer ik het etiket van het potje dat ik net vast had. Smeerwortelzalf. Voor spieren, pezen en gewrichten. Als ik in het donker onder mijn dekbed lig voel ik mijn tong tintelen. Wellicht wordt die nu extra soepel.

Scoot

Een smal polderweggetje. Een bejaarde. In gemotoriseerde rolstoel. De bejaarde hoort de auto aankomen. En gaat midden op de weg rijden.

Tourtje

Hij zit op zijn rood-suede sta-op-stoel. Hij kijkt ongelukkig. Ziet bleek. Hij zegt ongedurig te zijn. We besluiten na het avondeten een stukje door Zeeuws Vlaanderen te rijden.

Hij kent weggetjes die ik nog niet kende. We zien vijf konijnen. We horen een merel. Een reiger staat achter een hoop afgereden gras.

Als we terug de pad oprijden is het zonlicht geler dan toen we vertrokken.

Moeder

Maria.

Esther de hond

Ik rij van Westmalle naar Dilsen-Stokkem. Keer op keer voel ik mezelf weg glijden. Ik zet mijn raam wijd open. De weg bibbert. Ik kijk op mijn tomtom. Zie dat ik nog even door moet bijten.

Ik bedenk dat als ik aankom ik meteen mijn bed ga dekken en ga slapen. En denk er ook meteen niet meer aan. Anders houd ik het niet vol.

Op de Kalei zijn de deuren dicht. Onder de mat vind ik niet de beloofde sleutel. Op een sms-bericht dat een uur geleden verstuurd is lees ik dat ik over drie uur pas binnen kan.

Als een schurftige hond lig ik voor de deur.

Uitzicht

De muur is ver genoeg.

Zondagmiddag

Sla. Een bromvlieg. Een rugzak vol materiaal voor vormingen. Een bromvlieg. De koekkoek zegt “koekkoek.” En nog steeds die bromvlieg.