Paardjes

We hebben gegeten. Het is warm. Er komt nog een avondprogramma. Een paar collega’s besluiten te gaan wandelen. Ik ga mee.

Het is heerlijk om voor het eerst in twee dagen van het terrein van de Karmel af te zijn. We wandelen naar Kasteel Tillegem. Voor het kasteel staat een buxus-raster. Langbenige collega S springt over een haagje. Collega K springt achter hem aan. Collega L probeert het wat rustiger en blijft vast zitten op de buxus.

“Paardjes! We gaan paardjes doen!” wordt geroepen. Ik vond het vroeger al eng om te springen over brede dingen. Ik was altijd bang dat ik het niet zou halen. Of dat ik met een voet ergens achter zou blijven hangen. Ik besluit dat ik die angst achter me ga laten. Ik neem een aanloop op mijn vijftien jaar oude Birkenstocks en spring. Ik land, glij uit op het gras en kom hard op mijn rechter bil terecht.

Ik doe alsof er niets aan de hand is. We spelen paardjes.

In de auto van Brugge terug naar huis betekent gas geven pijn lijden. Mijn paardje blijft voorlopig op stal.

Foto: Griet Vanhaevre

Vintage onzin

Als ik een vintage jaren vijftig rok tegen kom met een print die eruit ziet alsof hij met een grove kwast en net iets te weinig verf op de stof is aangebracht, en de rok ook nog de kleuren heeft die me terug doen denken aan mijn vroege kindertijd, dan ben ik verkocht. Dus toen ik niet één maar drie van dat soort rokken ontdekte op Marktplaats kon ik mijn geluk niet op. De rokken waren prijzig, maar ja, ze waren wel in mijn maat (38/40), dus besloot ik om – zoals mijn vader het zou noemen – mijn vintage kooplust te bevredigen.

De verkoopster klonk professioneel. Ze sprak me aan met “Vintage Collega” en bezigde correct Nederlands. Dat leek een goed teken te zijn. Toch was ik blij toen het pakketje ook daadwerkelijk arriveerde.

Ik pakte de rokken uit en schrok. De tailleband zag er wel erg smal uit. Na opmeten bleek dat de rokken een taille hadden van 60, 64 en 66 centimeter. In plaats van de 72 tot 80 centimeter die bij een maat 38/40 hoort.

Ik mail de verkoopster en ventileer mijn teleurstelling. Ze antwoordt dat dit soort rokken juist eenvoudig op maat zijn te maken en ik de taille kan verkleinen door meer plooien in de rok te creëren. Ik herinner haar eraan dat de rokken niet te groot, maar juist te klein zijn. Daar heeft ze ook een oplossing voor. Dan breng ik de rokken toch naar een kleermaker? Dat kost maar een paar euro en is heel eenvoudig. Ik wil geen vintage rok waar ik goed voor heb betaald naar de kleermaker moeten brengen omdat er een verkeerde maat is opgegeven. Daar is ze het niet mee eens. Haar dochter heeft een maat 38 en bij haar zaten de rokken goed. En het groter maken van de rokken is eenvoudig. Verder weigert ze nog te communiceren.

En ja, dan kun je niet veel meer als je via Marktplaats hebt gekocht.