Karma is a bitch

Een jaar of vijf geleden was er op een Amerikaanse Facebookpagina voor vintage kleding iemand op zoek naar 70s hippie jurken uit India. Ik bood haar de Adini Sultana jurk aan die ik jaren daarvoor had gekocht. Een mooie jurk, maar niet een jurk die ik snel zou dragen. Ik vroeg er 45 euro voor. De zoekende dame wilde niet eens afwachten wat de verzendkosten waren en vroeg me de jurk zo snel mogelijk op te sturen. Na een snelle Google zoektocht kwam ik er achter waarom. De Adini Sultana’s werden verkocht voor 800 tot 1200 euro. Maar fair is fair. Ik had haar de jurk verkocht en ik stuurde hem op. En ik mailde haar dat ze geluk had. Dat ik had ontdekt dat het om een flink prijzige jurk ging. Ze antwoordde iets vaags en heeft me niet eens bedankt. Ook kreeg ik geen mailtje dat de jurk was aangekomen.

Tegen mezelf zei ik dat dit een leerschool was. Ook al was het een flink dure. De les: altijd onderzoek doen voordat je iets prijst. Ik heb er vaak aan terug gedacht. Met een zure smaak in de mond.

Een paar dagen geleden werd er een topic geopend op een van de vintage groepen waar ik lid van ben. Er werd gevraagd wat de ergste fout was die je ooit had begaan met een vintage kledingstuk. Die fout waar je nu nog buikpijn van kreeg als je eraan terug dacht. Een van de antwoorden kwam van mijn Amerikaanse vriendin. Ze vertelde dat ze ooit voor bijna geen geld een Adini Sultana jurk had gekocht. Zo’n prachtige dunne met zilverdraad. Bij het openmaken van de envelop knipte ze dwars door de jurk heen; zowel door de voor- als achterkant.

Natuurlijk moest ik glimlachen. Karma is a bitch, girl.